ŞİİRCE / TENİ GİBİ ÇATLAMIŞ AYNA DA...
Yalnızlık çağrıştıran geceler iniyor yaslı binaların üzerine.
Tek kişilik muzaffer orduların buruk zafer sevinci.
Kilitli olmayan kapıların ardına itilmiş bir bardağın ay ışığından yansıması
En çok kim sevmişti,
İlk kalkıp giden kimdi.
Duvarlar anlatabilir mi,
Sen cesaret edip dinleyebilir misin.
Karanlık rüzgarlar var beraberinde.
Anlayamadan
gergefe giren iğne gibi
ince ince dokuyor yaşlı teni.
Her yuduma ortak gün görmüş nameler,
şimdilerde terketmişler ahşap radyoyu.
Ne bir keman,
ne de huzuru arayan ney sesi.
Üşenmedi
Kalkıp kendine baktı,
teni gibi çatlamış ayna da...
Sigaradan sararan bıyıklarına inat,
bir cigara daha sardı
babadan yadigar tabakadan.
Yılların yorgunluğunu sırtlanmış
perdeyi araladı sessizce.
Gökyüzüne baktı siyaha alışkın gözlerle.
Kalabalık yıldızlar içinde
kaybolmak istedi..
Oda ayaz
Soğuk bıçkın.
Hikaye uzun ve yorgun.
Göğsüne sakladığı yırtık resimle yeniden girdi, geceyle gerdeğe.
