ŞİİRCE / SESSİZCE
Aslında bir sırları yoktu.
Hiç beklemedikleri kapı aralığında
Buruk bir veda esintisi gibi geldi kurşun.
İki umut yüklü bakış
Ağır ağır düştü ahşap eşiğe.
Kavuşamayan avuçlarında
henüz duvak takılmamış iki alyans.
Gizemleriyle öldüler
Bültenleri geçti ajanslar.
Sonra,
Özenle temizlendi kapı önü.
Bir mühür basıldı kilitin üzerine.
Koca sokak yeniden yürümeye başladı.
Kaçan bir şey mi vardı?
Neydi bu telaş?
Sadece anasının eteklerine tutunmuş çocuk
Kimseyi uyandıramayan cılız sesiyle,
Yazık dedi.
Su temizlemişti…
Su,
temiz olanı yeniden mi temizlemişti?
Sır yoktu.
Soru yoktu.
Kahpe tetiğe dokunan parmak
Hiç yoktu.
Sahipsizler mezarlığına gömüldüler sessizce.
Baş uçlarına çakılan ahşapta
İsim yoktu.
