SENSİZLİK BİR VATAN YARASIDIR
Ben,
kırılmış saatlerin nabzında atan bir akşam ezgisi,
Neye geç kaldığımı unutmuş,
erken sönmüş gözlerimin buğusunda,
Kendi tabutunu taşıyan zamana denk düştüm.
Ne yana dönsem,
rüzgâr bir yalnızlık ısırığı gibi
omzumdan ısırıyor Çocukluğumu.
bir çığlık gibi patlayan susmalar,
kulağımda yankılanıyor,
Ve ben hâlâ
duvarları nemli bir sükûtun
ayna lekelerinde arıyorum, annemin sesini.
Sökük bir dua gibi
dökülüyor düşlerim avuç içlerime,
Yıldızsız bir gökyüzünün altında,
Bozkır gibi çatlamış yüreğime,
tuz basıyor hatıralar.
Dilim,
birden fazla kez
açlıktan ve aşktan yırtılmış aynı harfleri çiğniyor.
Seni anarken;
Her mısramda bir yangın
ve her yangının ortasında,
Yek sağ kalan kül,
Adını unutmayan
bir eski cümle gibi dolanıyor içime.
Göz kapaklarımda
senin olmadığın her sabah,
eksik doğuyor güneş
Cam kırıklarıyla örülü rüyalarımdan,
ellerimle ittiriyorum uykusuzluğu.
Sen hep yeniden çörekleniyorsun
kendi yokluğuna.
Bak,
sana anlatamadığım her hüznüm,
Bir gül mevsiminin bile unuttuğu
yaralı menekşe gibi
yüreğime kapanıyor.
Ben hep içeriden kanıyorum.
Ve susuyorum,
Çünkü kelimeler bile düşman artık kendilerine.
Çünkü her cümle bir veda gibi
dudaklarımı tırmalıyor.
Ne olur,
Gölge etme sustuğuma
Tut düşlerimin elinden,
Bir kadının susarak hayatta kalmaya çalıştığı,
Bu yıkık sevdadan
Beni uyandır.
Çünkü ben,
şimdi seninle bile sensiz kalabilecek kadar
yorgun bir hayalim.
Ve şimdi,
gözlerimin içindeki o virane yalnızlığı,
Gören olur mu bilmem.
Sen, bir ıslak zarf gibi mühürlüyorsun beni,
Her vedasız gecenin eşiğinde.
Harf harf
boğuluyorum gırtlağımdaki keşkelerde.
İçimde hâlâ
Üzerine basılmamış çocuk sesleri var,
Bağırmaya korkuyorlar.
Çünkü herkes
Acıya yüksek sesle ağlamayı yasakladı bu şehirde.
Kaldım işte, eksilmiş bir anı gibi kenarında hayatın.
Ne unutabiliyorum seni ne de senden başka bir harfe sığınabiliyorum.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör: Bilgi Şakar
