SEN SENDEKİ SENİ BİL YETER
(Bir Bayram tefekkürümüz olsun )
Boğulacak olsam da, akreple çay geçemem
Kalaysız tastan sunum, bal da olsa içemem
Lütfû şehadet varken, huzura “pis" göçemem
Beni es geç arkadaş, "sır"da kendin bil yeter
Sen sendeki seni bil, bir de haddin bil yeter.
Çok mu merak eyledin, neyi bilmek istersin,
Fazla, eksik ne buldun, neyi silmek istersin
Düğüm senin elinde, benden ilmek istersin,
Beni es geç arkadaş, "sır" da kendin bil yeter
Sen sendeki seni bil, bir de haddin bil yeter.
Beni bilme muhterem, sen de seni bil yeter,
Sen, sende ki seni bil, sana yeter de artar.
Cürmün biraz az gibi, baskül seni az tartar
Beni es geç arkadaş, "sır"da kendin bil yeter,
Sen dendeki seni bil, bir de haddin bil yeter.
Beni öyle kibirli, kendin beğenmiş sanma,
Öyle anlam yükleyip, öyle diye de kanma
Kim ne derse desin bak, hiç de öyle inanma
Beni es geç arkadaş, “sır" da kendin bil yeter.
Sen sendeki seni bil, bir de haddin bil yeter.
Dost sözleri her zaman, acı gelir bilesin
O söz dinlenmemekten, sancı gelir bilesin
O sancına mey meftun, hancı gelir bilesin
Beni es geç arkadaş, “sır"da kendin bil yeter.
Sen sendeki seni bil, bir de haddin bil yeter.
Hülâsa-i kelâm ki, şüphe duyduk işlerden,
Kaçınırım, çiğnenmem, sakız ezen dişlerden
Dört yanımız hep fünye, sakınırım fişlerden
Beni es geç arkadaş, “sır" da kendin bil yeter
Sen sendeki seni bil, bir de haddin bil yeter.
Bu bir bayram sonrası, nefsin tefekkürü say
Nefsten nefse erdem, hissin teşekküru say
O'na namzet bir dilin, mücrim tezekkürü say
Ben mücrimi geçiver "sır" da kendin bil yeter
Sen sendeki seni bil, bir de, haddin bil yeter.
