SEN GİTTİN YA
Sen gittin ya, bir kış günü dünyam yıkıldı.
Ben seninle ilkbahar geldi sanmıştım.
Yüreğimdeki, uçan kelebeklere kıyıldı.
Bir bir açarken çiçekler sana inanmıştım.
Oysa yokluğun, hüzün mevsiminden de zor.
Ben ağladım, ağaçlar ağladı, yapraklar ağladı...
Sen gittin ya, üzerime karabasanlar çöktü.
Siyahtan başka renk bilmedim, giymedim.
Hasretin, özlemin yüreğimi yerinden söktü.
Senden başkasını sevmedim, sevemedim.
Oysa yokluğun, karakışlardan daha da zor.
Ben ağladım, gök ağladı, karlar ağladı...
Sen gittin ya; sevinç, mutluluk, huzur kalmadı. Gökyüzünü göremedim, güneşi göremedim.
Böyle bir aşkla ne Kerem ne de Aslı yanmadı.
Mümkün olmadı unutmak seni, silemedim.
Oysa yokluğun ölmekten de daha zor.
Ben ağladım, yollar ağladı, dağlar ağladı...
Sen gittin ya; toprak çatlak, toprak susuz.
Gönül viran oldu, şifa yok ki yaralarıma.
Gel desem de gönül yorgun, gözler uykusuz.
Gece olunca gam çöker karanlıklarıma.
Oysa seni sevmek, sensiz yaşamakla zor.
Ben ağladım, hayatım ağladı, ömrüm ağladı...
