SEN GEL DE ÖZÜME BAK
Katre-i umman dediğin nedir ki?
Sen gel benim yorgun yüreğime bak.
Çöllerde nam yapmış mecnun kimdir ki?
Gel de divane olmuş özüme bak.
Hazan olmuş dem-i gülbaran,
Asude baharlar kar ve boran.
Uzletgahta ruhum, yok hiç soran!
Gel de can çekişen özüme bak.
Elimde lâl olmuş, ahraz bir kalem,
Kaleme gözyaşı olmuş, binbir elem.
Gönüller firakta vuslata özlem,
Sen gel de giryan olan özüme bak.
Turab kokusu gelir, zerda yüzlerden,
Yıldızlar dökülür, nemli gözlerden.
Şiirler sökülür, gamlı sözlerden.
Sen gel de hicran olan özüme bak.
Değirmen taşı gibidir bu hayat,
Öğütüp parçalar, bırakmaz rahat.
Nerede bunca ata nerde ecdat?
Sen gel de hakir olan özüme bak.
Aşk alfabesini harman eyledim,
Doğru sözlerden bir cem eyledim.
Hakkı hak bilip na-hakı terk eyledim,
Özün doğruysa, gel, bu sözüme bak.
