SAYDIM GİTTİ
Anladım ki dostluklar sabun köpüğü,
Bilemeden ben haddimi,
aştığıma saydım gitti.
Meğer çürükmüş ipliği,
çözülen çorap söküğü.
Neden oldu nasıl oldu,
şaştığıma saydım gitti.
Saygı hürmet ve muhabbet,
ahire dek sürer sandım.
Mutlu iseniz sevindim,
kederlerinizle yandım.
O beni öven sözlere,
o tatlı dillere kandım.
Bir çırpıda gözünüzden,
düştüğüme saydım gitti
Düşündüm hiç anlamadım,
zalim feleğin işinden.
Bana hep kabuslar kaldı,
o sahte pembe düşünden.
Uyur gezer gibi gittim,
o hayallerin peşinden.
Boş yere kendim yıpratıp,
koştuğuma saydım gitti.
Hata bende durulmadım,
hallerime şükrederek.
Hep güvendim insan sanıp,
güzellikler zikrederek.
Kendimi dev aynasında,
matah biri zannederek.
Aldanarak ben bendimden,
taştığıma saydım gitti.
Sen şöylesin sen böylesin,
Abarttınız bin düzine.
Alıp beni uçurdunuz,
çıkardınız gökyüzüne.
Sonra fırlatıp attınız,
bıraktınız yeryüzüne.
Kendimi bir halt sanarak,
Coştuğuma saydım gitti.
Yıllar yılı çabaladım,
doğrunun izini sürüp.
Onca şiir karaladım,
heceleri örüp örüp.
Herşey boşmuş şu dünyada,
sonunda gerçeği görüp.
Olanlardan ders çıkarıp,
piştiğime saydım gitti.
