SAKIN SÖYLEME
Sahte dostun bilinmez niyeti ne, kastı ne?
Aldanma yüze gülen düzenbazın fendine,
Susuzluktan ölsen de su doldurmaz testine,
Utanmadan tüy diker dertlerinin üstüne;
“Varsa sırrın söyleme sakın sahte dostuna,
Onun da dostu vardır deyiverir dostuna.”
Gösterişe aldanıp sakın gelme oyuna,
Çobanı tanımazsan kurt dadanır koyuna,
Fark etmezsin gün gelir kıran girer soyuna,
Kim bürünmüş bilmezsin koyun kuzu postuna;
“Varsa sırrın söyleme sakın sahte dostuna,
Onun da dostu vardır deyiverir dostuna.”
Sanırsın cümle âlem aynı yolun yolcusu,
Sanırsın dostluğunu kaybetmektir korkusu,
Avaz avaz haykırsan hiç bozulmaz uykusu,
Akıl ermez dost denen şarlatanın kastına;
“Varsa sırrın söyleme sakın sahte dostuna,
Onun da dostu vardır deyiverir dostuna.”
Bulmak zor bu zamanda hatır, gönül bileni,
Dostun sanma arsızca her yüzüne güleni,
Gerçek dosttur belleme her önüne geleni,
Yanılıp bel bağlama insanın namerdine;
“Varsa sırrın söyleme sakın sahte dostuna,
Onun da dostu vardır deyiverir dostuna.”
Âlemin beli kaydı, şimdi her şey karıştı,
Hak yok, adalet de yok, top tüfekle yarıştı,
Derlerse de inanma kurtla kuzu barıştı,
Seferî gönül verme her aklını çelene;
“Varsa sırrın söyleme sakın sahte dostuna,
Onun da dostu vardır deyiverir dostuna.”
