ONUN İÇİNDE BABAMIN NEFESİ VAR
Dolar fakirhanenin kapısına resmi araçlar
İçinden iner usulca binbaşı ve korumalar.
Acı haberi vermek için kapıyı çalarlar
Mahalleyi acı bir hüzün sarar.
Elinde balonla melül melül bakan bir kız çocuğu
Yüreğinde sancı,
Dilinde yok avutacak sözcüğü
Haber, bomba gibi düşer
Barakanın orta yerine
Feryatlara eşlik eder;
Küçüğün,
Korkuyla doludur dilinden dökülen sözü:
"Babam öldü mü?"
Hakka yürümek neydi?
Yeni bir görev miydi.
Ya da aldığı bir rütbe miydi?
Öyleyse bu feryat figan neydi?
Yoksa dönüşsüz yolun neticesi miydi?
Sahi neydi ölüm?
Anlamadığı sızıyla sıkıştı yüreği,
Yaktı, anasının arşa çıkan çığlığı!
Durmadan çırpınıyordu ninesi
Ağlıyordu dedesi, ayağındaydı yırtık çarığı.
Herkes vardı.
Askerler, komutanlar, çavuşlar…
Bir tek babası yoktu aralarında.
Sonra,
Al bayraklar asıldı yıkık damlarına!
Binbaşı yaklaştı küçüğün yanına.
"Hadi seninle balon oynayalım" dedi.
"Olmaz!" dedi küçük kız hırçın; "patlar"
"Olsun!” dedi, binbaşı
"Patlarsa binlercesini alırım"
Teselli etmekti tek amacı.
Küçük kız çekildi geriye
Öfkeyle baktı karşısındaki rütbeliye!
Dudaklarını büktü, kaşlarını çattı
Gözünden iki damla yaş aktı.
Balonu itinayla tutup öfkeyle;
"Olmaz, patlamasın
Onun içinde babamın nefesi var!"
Söz bitti.
Nefes bitti
Gözyaşı bitti
Arşa çıkan çığlık kaldı sadece
"Onun içinde babamın nefesi var!!!"
