NEREDEN AŞIK OLDUM ŞU HIRÇIN KALEME...?
Şaire sorduk
Ne yazar ne çizersin…
Dedi, kaleme sor,
Bilmem yol, iz…
Nereye götürürse
Orada konaklarız ikimiz.
Biraz ümit, bir lokma sevda,
Taşırız şu aciz yüreğimizde.
Bazen dokunuruz kalbe;
Makbul, kabul görmeyiz nedense.
Uzun ince bir yolun yolcusuyuz,
Zorlara kısmet deriz,
İçimizdeki hazla.
Dertleri pekde ciddiye almayız,
Ha bir eksik ha bir fazla.
Müşküller de gülmesini
Bilmek gerek.
Sınırı aşmak abestir,
Hoşgörüye güvenerek.
Ucu sivri cümleler
Kimi zaman batar sineye,
Aslolan şudur,
Hırçınlığı ödüllendirmemek.
Bazen dökeriz içimizi
Güzün yaprak dökümüne,
Bazen karlı, fırtınalı kış gününe.
Kimi zamanda yıldızsız,
Karanlık loş bir gecenin derinlerine.
Gönülde mahzun, binbir heceyle…
Sükùt kime yar olmuşsa
O makbuldür sevgi deryasında.
Kelimelere muştulanır o sevgi,
Gönül sazında.
Arada bir sorarım kendi kendime,
Nereden aşık oldum bilmem.
Şu hırçın kaleme,
Şaire sorduk.
Ne yazar ne çizersin,
Ahde vefayı bilirim ben.
Anlamsız boş düşlerde
Ne gezerim ne eğleşirim.
Editör: Nevin Bahtışen
