MEVSİM MEVSİM
Mevsim mevsim yaşadık hayatı,
Bir rüya gibi geçti baharlar ömrümüzden…
Kendi şarkısını söyleyip aktı yaşam…
Esti…gitti üstümüzden…
Heyecan, mutluluk, sevda telaşından…
Nereye gittiğimizi bilmeden…
Bir sel ki kapıldık, dere tepe demeden…
Taşlar bir bir yıkıldı duvarlarımızdan…
Kimi ballandı sevdalar, tatlandı meyvalar.
Kimi acılarla dolduk, kırıldı umutlar…
Bol harcadık, sular seller gibi aktı yıllar…
Değer bilmedik, ansızın uçtu zamanlar…
Bolluk, güzellik böyle gider gibiydi…
Güneş yaktı, yel üfürdü eldekileri…
Kaynaklar kurudu bir bir, sular çekildi.
Çöle döndük, kumlara kaldı fırtınalar…
Renkler soldu birden, sarıya kesti toprak…
Hırçın rüzgârlara oyuncak oldu yaprak,
Ağdı birden gökyüzüne karanlık bulutlar,
Hüzün indirdi, şen bahçemize sonbaharlar
Ürperdi yüreğimiz akşamın suskunluğunda…
Tüm yaşam, bir kucak sararan anılarımızda…
Her şey durdu, sesler kesildi dünyamızda…
Neden? Dönüşü olmayan tek yöndü, bazı yollar…
Editör : Nevin Bahtışen
