MERDİVEN
Harcını koyup gönüle, istedik sağlam olsun.
Aşk ile su verip güle, istedik gül bahçesi olsun.
Biz hep ödün verdikçe; dost, düşman aleme,
Bizi dert sahibi edenler, şimdi sağ olsun...
Kış ayında giydik elimize, birer renkli eldiven,
Elimizi tutan olmayınca, hep üşümüş ellerimiz.
Buz tutunca, sağlam değil dedik o merdiven.
Sırtımızdan vurana da, suskun kaldı dillerimiz.
Sahi şimdi asansör var di mi, artık çabuk çıkılır.
Bilmezler ki bu devirde, insan yere çabuk çakılır.
Biz hep kabahati bulduk sayısız merdivende,
Düşmeye gör bir dosttan bile insan nasıl yıkılır.
Tozunu aldık hep, istedik aşk temiz görünsün.
Namert yâri bile düşündük, neden sürünsün?
Biz hep gerçekleri böyle görmezden geldikçe,
Yâr bile demiş "Her çamura, hep kâr bürünsün".
Artık kar da yağmıyor, öyle eskisi gibi sokakta,
Uyandık ama geç uyandık yediğimiz tokatta,
Buz tutsa da artık önemli değil o merdiven..
Kim dost, kim düşman anladık biz her vukuatta.
Sahi şimdi asansör var di mi, artık çabuk çıkılır.
Bilmezler ki bu devirde, insan yere çabuk çakılır.
Biz hep kabahati bulduk sayısız merdivende,
Düşmeye gör, bir yârdan bile insan nasıl yıkılır.
Sahi şimdi para, pul, nam var di mi, çabuk aşılır
Garip olanı yorar oldu, hamal oldukça merdiven!
Bizi hep yorar oldu yokuşlu merdiven!
