MAVİ GÖZLÜ BİR SABAH
Güneş doğdu mu bilmem,
Şehrin duvarlarında hâlâ
Kül rengi bir sessizlik var.
Bir çocuk, elleri cebinde,
Islıkla çalıyor eski bir marşı
Ve umut, bir vapurun düdüğüne saklanmış,
Usulca kıyıya yanaşıyor.
Söyle dostum,
Kaç kere sevdik bu şehri,
Kaç kere hüsranla sarıldık gecelere?
Yine de maviye bakıp,
Yeniden başlamadık mı?
Paslı bir demir kapının ardında
Bir işçi, sabah mesaisinde,
Ellerinde kara kömür izleri
Ama gözlerinde ışık var.
Bir kadın çamaşır asıyor avluda,
Her damla su,
Gelecekten bir haber gibi düşüyor taşlara.
Ve eski bir duvar afişinde,
Silinmiş bir yazı:
"Bu memleket bizim!"
İşte sana söz veriyorum,
İşçilerle sabah çayında,
Şairlerin masasındaki kalemde,
Denize açılan bir martının kanadında
Ve en çok da gözlerinde,
Bir memleket kadar güzelim bugün.
Sırtımızda yorgun bir tarihin yükü
Ama içimizde hâlâ çocuk sevinci,
Bir isyan, bir kavga, bir sevda büyütüyoruz.
Ve bil ki dostum,
Her sabah mavi gözlü bir şair gibi
Yeni bir dünya kurmaya uyanıyoruz.
Editör: Suna Türkmen Güngör
