MANEVİYAT
Maneviyatı güçlü bir insan hem iyi, hem kötü olayları çok kolay bir şekilde yönetebilir.
Zorlukların karşısında pes etmek, isyan etmek sadece maneviyatınıza zarar verir. Manen yücelmek zordur ama küçük adımlarla da olsa bir ömür sıkılmadan o kıymetli mertebeye yol almak mümkündür.
Bu yolun sonu yok! Kimse, “ Ben yolu tamamladım. “ diyemez. Bu yolda ne kadar mesafe katedilirse maneviyat deryasındaki hakikat sırrına o kadar yaklaşmış olunur.
İlk olarak yaşantımızla ilgili çok derin bir muhasebe gerekli. Nelerin hayatımızdan çıkması, nelerin hayatımızın ekseninde olmasını bulmak için. Sonra hayatımızdaki kötülükleri bir bir terk etme, dilimize sahip olma. Ardından her gün bir iyilik, bir güzel söz, bir gönül alma…
Bunların yanı sıra yapılması gereken bir şey daha var. Hatta olmazsa olmaz denilebilecek bir şey.
Maneviyatı güzelleştirmek için mutlaka hâl ehli olmak gerekli. Şikâyet ve isyanı unutmak, benlik olan her düşünceyi aklınızda öldürmek, manen hiçbir kayba uğramamak adına uyulması gereken diğer davranışlardır.
Tüm bunlar sizi içinize yöneltecek ulvi bir derinliğe erişmenizi sağlayacak. Bir tür vuslat, gurbetten vatana dönüş gibi. İçinizi göreceksiniz. İçinizin derinliklerini. Sonra içiniz size diyecek ki: Bana iyilikler, güzellikler getir.
İçiniz beslenecek, beslenecek. Hep iyiliklerle beslenecek. Ve siz zamanla kırmayı, incitmeyi, kötü söz söylemeyi unutacaksınız. Dahası insandaki manevi yön yükselmeye başladıkça gönül gözü görmeye başlar.
Maneviyatın, görmeyen kalbe takılmış gözlük olduğunu düşünün. O çoğaldıkça gözlük numarası yükseliyor ve kalbin görüş kuvveti artıyor. Gönül gözüyle görmeye başladığınız da ise her şey başka bir anlam kazanacak. Öncelikle basiret sahibi olacaksınız. Sessiz ve sözsüz şeyler işiteceksiniz. Görünenin ötesini görmeye, olaylardaki hikmeti bilmeye. Hakikati algılayıp, yaratılmışlarda kusur görmemeye ve nefsin önünde durmuş hakiki bir benliğe dönüşeceksiniz.
Buna “ maneviyatın tılsım etkisi “ denir. Onun için neyle beslediğimize dikkat edelim, derim.
