KÜÇÜK KIZIN CENNETTEN TEŞEKKÜRÜ
Latif Bey, mali durumu iyi bir adamdı.
Bir trafik kazasında kaybettiği anne babasının adına, her yıl hayır ve hasenat yapar, sevabını onlara bağışlardı.
İzlediği bir televizyon programında, bir çocuğun akülü sandalyeye ihtiyacı olduğunu gördü.
Çocuğun ailesinin durumu, bir akülü sandalye almaya yetmiyordu. O programa da, bu yüzden başvurmuşlardı.
İzlediği bu televizyon programında ki kız çocuğunun hayali; bir akülü sandalyesi olmasıydı. Bu sayede, hem okuluna daha rahat gidecek, hem de, sadece pencereden izlediği mahallenin çocuklarının yanına gitmek için dışarı çıkabilecek ve onlarla sohbet edip arkadaş olabilecekti. Böylece, tüm gün, annesine de yük olmayacaktı.
Latif Bey, bu çocuğu televizyonda izlerken çok duygulandı.
Bu seneki sevabını, annesine babasına bağışlayacağı hayırı da bulmuştu.
Hemen televizyon programını arayarak, o çocuğa bir akülü sandalye sözü verdi.
Latif Bey, program bittikten sonra da, akülü sandalyenin bedelini nereye yatıracağını öğrenmek için prodüksiyon ekibini yeniden aradı.
Prodüksiyon ekibi; "Latif Bey, o çocuğa akülü sandalyeyi kendi ellerinizle verseniz daha iyi olur" dedi.
Kendince, buna hiç gerek yoktu ama ekibin ısrarına dayanamayarak; "peki' dedi.
Daha sonra, akülü arabayı da yanlarına alarak, o televizyon programının sunucusu olan kadın ile birlikte, çocuğun yaşadığı eve gittiler.
Çocuk, akülü sandalyeyi görünce sevincinden delirdi ve Latif Bey’e sarıldıktan sonra, iki elllerinin arasında onun yüzünü tutup sevinçle ona uzun uzun baktı.
Latif Bey, çocuğun bu tepkileri karşısında ilk önce şaşırmıştı ama sonra çok mutlu oldu. Anne, babasına evlatlık görevini tamamlıyordu. Ve bu, ona bir kaç günlük mutluluk ve huzur olarak kalacaktı.
Çocuğun onu bırakmayıp uzun uzun bakmasına da ilk başta bir anlam verememişti. Belki de, çocuk böyle sevincini gösteriyordu.
Dayanamayıp çocuğa sordu; “Neden bana böyle uzun uzun bakıyorsun küçük ve tatlı kız? Söyle bakayım.“
Bu soruya aldığı cevap, ona hayatı boyunca unutamayacağı bir mutluluk yaşattı.
"Amca, sana ne kadar teşekkür etsem az. Senin yüzünü unutmayayım, iyice ezberleyeyim ki cennette karşılaştığımızda yeniden, bir de Rabbimin huzurunda sana teşekkür edeyim diye sana öyle uzun uzun baktım.”
Latif Bey, çocuğa sımsıkı sarıldığında gözyaşlarını tutamadı.
