KIRIK RÜYA
Kahrın içinden sızan bir sabahla açtım gözlerimi,
Uykudan değil, bir yangından uyandım sanki.
Göğsümde ter, avuçlarımda kül,
Düşlerim paramparça…
Yataktan kalkmadan önce,
Geçti aklımdan sevdiklerim,
Kayıplarım.
Bir isim, bir gülüş, bir anı…
Ne sonra sustum.
Ne çok gitmişti benden
Ne az kalmıştı bana.
Hepsi birer beyaz atla,
Yemyeşil bir vadinin kıyısında,
Sessizce,
Bakmadan geriye, çekilip gitmişti içimden.
Bense, donduğu yerde zamanın,
Ardı, ıslak gözlerim, çökmüş dizimle kalmıştım.
İlk, dedem bindi o ata daha çocukken ben,
Oyuncaklarım kadar çok severdi beni.
Her gülüşümde;
“Ciğerime sokasım geldi seni” derdi.
Gitti işte bir sabah,
Kuş gibi hafif, dağ gibi sessiz!
Sonra annem…
Bir rüya bırakmıştı ardında;
“Bir vadi gördüm”
“Beyaz bir at vardı içinde…” demişti.
Yanında değildim ben, gizlice olmuştu, gidişi bile...
Bir boşluk...
O günden sonra kalbimde.
Bir eksiklik kaldı nefesimde.
Ardı ardına uçtu kalanlar.
Ninem, dostlarım, çocukluk arkadaşlarım…
Suskun, bir mezar taşı şimdi rehberim.
Dönmüyor giden...
Her gece, bir yıldız eksiliyor gökyüzümden.
Düşüyor bir kor, yastığıma!
Her uyandığımda daha az isim kaldı aklımda,
Daha çok boşluk doldu içime.
Yalnızlığıma arkadaş, omuzlarımda oturan öksüz masalı artık.
Özlemim büyüyor, beyaz atların ayak izlerinde,
Düşüyor vadilere, uçsuz bir çığlık!
O atlara binip gittikçe sevdiklerim;
Bir ben kalıyorum geride;
Dizleri toprağa çökmüş bir anı yığınıyla,
Bir eski ismin yankısında,
Savrularak rüzgârda...
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör: Suna Türkmen Güngör
