KENDİNİN AVCISINA
Benim ağladığım gözler
Bir dağın gözleriymiş meğer.
Gülüşüm toprağın özbeöz kardeşiymiş.
Kumsalı olmayan göğüs derinliğimde
Kızlarını yüzmeye çağırmışım yeryüzünün
Bir ormandan bizim için yanmaklar dilemişim.
Şimdi, sincapların sakladığı kozumu
Arıyorum sevgilimin ısınan toprağında
Umudum yeşerip uç vermesinde aşkın
Kayaları delmesinde sırtının ortasından
Uzak dağ başlarında...
Dünya bir ekim telaşından geçiyor
Çimlendirilmiş tohumlar düşürüyor
Güneşle birlikte kızların da umuduna.
Ay,"sen" kokulu bir sokak ortasında
Taşlara vura vura bir denizi yığkıyor
Aşkı bana armağan kara yağız çocuklarla.
Hadi dön bana
ve aç düğmesini utangaç dudağının
sere serpe sevişelim Akdeniz.
