KAPLUMBAĞA
"SONSUZLUĞA GİDEN YOLDA, ÖLÜMÜN ŞİİRİNİ SENLE YAZMAK ÇOK GÜZEL!"
Tükendi duraklar...
Akmayan bir saatin kadranı dökülüyor bardağa;
Buğulanıyor cam.
Dolu al, boş ver!
Amonyak sürülü akşam;
Kana değen ışık, kırmızı parıltılar...
Gözü niye aç toprağın bu kadar?
Paranoya veya rüya!
Kısık nefes sen içiyorum , ayılmamak üzre!
Bu ne ayrıcalıklı bir sofra,
Nasıl da bambaşka serencam,
Sen söyle,
Benzi kaçmış sarı duvar!
Düşüyor parmaklarımın arasından yavaşça
Son paslı sigara
Art niyetli şırınga!
En son nefeste,
Son kez bakıyorum buğulu bardağa
Geçiyor damarımdan ,
Bir şaşkın kaplumbağa.
Dilinde pelte pelte bir hasret mi var
Yoksa ben miyim hasretten besbeter;
Ölümünedir,
Oksijensiz kalan her sevda,
Sana bir buket şiir,
Bir de ahududu bırakacağım bir fincan.
Tek variyetim kalemim,
Defterler dolusu seni yazan.
İşte sana bırakabileceğim tek miras!
Tebessümler bırak sen de arkamdan,
Anılar güzelliğinde; safir
Sana yakışmaz nafile bir yas!
Bir dal, bir yaprak, bir avuç hurma!
Hıncını alıyor kürek...
Derin ve serin yer yatağı!
Hâlâ üstümde bakışının sayesi!
Sular mısın toprağımı gülüşlerinle,
Karanlığıma bakışların olur mu fer?
Durma!
Durmadan yedi renkten çiçekler bitir toprağımda,
Bal olsun damağına aşkım,
Berisi sen ;
Motif motif nakşım
Bolca sahra çalısı ve bir bukle nilüfer;
Kabir üstü çiçekler
Ötesi modifiye kefen,
Boynun kıldan ince olduğu
Belli belirsiz bir kader..
