KAÇ KİŞİLİKTİR BU YALNIZLIK?
Tasviri zordur bu muhteremin.
Bir dağ başında
Oynaşmak mı kendi gölgenle?
Kimsesiz, çaresiz bırakmak mı
Yoksa tüm umutları?
Biri yokken çoklar hiç,
Ya da umutsuzluk belki de,
Şuursuz kalabalıklardasın
Ama elde var yalnızlık!
Aşk iki kişilik,
Ölüm tek başına....
Ya çırpınırken,
Debelenirken bir fikir girdabında
En büyük çile bu yalnızlık!
Yarım kalan cümle,
Henüz nokta koyulmamış...
Sıfattır,
Tek başına anlamsız!
Eylüller terkeder,
O seninledir...
Bazen deniz mavisi,
Bazen gökyüzü kadar engin!
Ay gökyüzünde bir yalnız,
Sen yapayalnız
Bir hiçlik diyarında!
Avaz avaz çığlık,
Lakin sesi duyulmaz yalnızlıkların!
