İŞTE O ZAMAN
Gözlerime bakıp, sessizce gülümsedi.
"Gidiyorum, hakkını helal et." dedi.
Dönen dünya mı, başı mı bilemedi,
Şimdi kor ateşlerde yanar yüreğim!
Bakışlar bulanık, sözleri şimşekti,
Titreyen sesinde, sözcükler tek tekti,
Yüzüne buruk bir tebessüm yerleşti.
Şimdi yanan mum gibi erir yüreğim!
Şaka mı gerçek mi pek anlayamadı,
Cümleyi toplayıp, "olmaz" diyemedi.
Nefesi kesildi, söz söyleyemedi,
Şimdi pişmanlıktan, eriyor yüreğim!
Kaderi sarstım, sillesi ağır oldu,
Gözümden sakındıklarım hayal oldu,
Bir belirsizliğe doğru revan oldu,
Şimdi ezilmiş, pestil gibi yüreğim!
Uzaktan sevmeye takatim yetmedi,
Sarılıp, kucaklamaya benzemedi,
Öpüp, koklamak hayal mi diyemedi,
Şimdi buharlaşan su gibi yüreğim!
Sevdanın tadı acıymış bilemedi,
Düştüğü gönlünü, yerle yeksan etti.
Sesini duymak, hasreti gidermedi,
Şimdi yaşamaya tövbeli yüreğim!
Revan oldu yola, dönüpte bakmadı,
Yanına dermanlık azık da almadı.
Gözünde akacak yaş dahi kalmadı,
Şimdi elindekiyle yetin yüreğim!
Geçmişini bir kalemde silip attı.
Söz konusu evlat, gemileri yaktı,
Gözyaşım yağmur gibi, sel olup aktı.
Şimdi bendi alınmış seldir yüreğim!
Hani vedalar, vuslata gebeydi,
Umut ayrılığa, zamana ebeydi,
Hayata kelepçe, çelikten diyeydi,
İşte o zaman huzur bulur yüreğim!
Editör: Serhan Poyraz
