İSTASYON
Hepimiz bekliyoruz bu bank bu saat ve ben
Bekliyoruz gelecek beklediğimiz tren
Belki de bu meraktır bizi böyle bekleten
Bilmeyiz gelen yolcu hangi yollardan geçti
Ve bilmeyiz gidenler hangi yollardan gitti
Bu istasyon gelen ve gidenlerin durağı
Kiminin akşam vakti kimisinin şafağı
Bekleyen ya sevgili ya da ana kucağı
Bu istasyona kimi yüküyle geldi indi
Kimisi yüklerini bıraktı çekti gitti
Ben ise bekliyorum bir hayalin yolunu
Belki bu gün gelecek belki bir hafta sonu
Fark etmez hangi tren hangi tren vagonu
Merdivenden inecek eski bir hayal gibi
Dudağında bir gülüş yüzü Allah eseri
Bu hengame içinde sessizce duruyorlar
Gelenden ve gidenden habersiz demir raylar
Ne karşılar geleni ne gideni uğurlar
Yalnız yolcular değil trenler de seferi
Her istasyonda bir ben bekler gelecekleri
Benim de arada bir gidip gelmişliğim var
Bir trenin camından kayarken manzaralar
Gönlüm uzak bir hayale usulcacık el sallar
Bir göz açtım kapadım koca bir ömür geçti
Gözlerim bu dünyadan birkaç manzara içti
Giden yolcular var ya şu giden yolcular
Ne kadar gitseler de bir yere varmıyorlar
Ve gelenler zannetmem bir yere ulaşsınlar
Her birinin içinde bir durak var hayali
Gerçekte gönülleri hep gitmeye meyilli
Valizlerinde saklı birkaç kırık dökük gün
O yüzden yüzlerinin bir tarafı hep üzgün
Belki bu istasyonda çözülür diye düğüm
Umutla iniyorlar yürekleri sevinçli
Ama bilmiyorlar ki beklenenler gelmedi
