“Vicdan sustuğunda, kelimeler çığlık olur.”
İNSAN KAL
Aşkta yoğrulan bir türkü ol,
Mazlumun dilinde yakılan
Sürgünün kalemi,
Zulmün sabrı,
Yıkıntıların ortasında bir yoldaş ol.
Tut bir çocuğun kopmuş elini,
Bir babanın gözyaşında,
Ateşe dönüşmesin acı bir daha.
Yoksulun sofrasında ekmeğe katık,
Yalnızın gecesine sıcak bir söz ol.
Bir tünelde doğan bebeğin soluğu,
Enkazın altından yükselen dua gibi sesi ol.
Yüzü barutla kararmış bir öğretmenin,
Son tebeşirle kara tahtaya yazdığı umut ol.
Bir yetimhanede yarım kalan dizelerin,
Eksik hecesine dönüş.
Ve susma,
Fısılda yüreklere direnişi.
Yaşamayı öğret.
Bir çınar gibi dik dur,
Sınırsız bir sevda gibi anlat hayatı.
Zeytin dalında yaralı kuşlara yaren,
Kıyıya savrulan bedenlere ağıt ol.
Bir defterin arasından düşen mektupta,
Anne yazılı tek kelimeye can ver.
Gönlünde tutuşan her yangına,
İnsanlığın sesiyle su taşı,
Bir damla da olsa.
İnsan kal,
Her şeye rağmen.
Karartılmış gökyüzünde yürüyen bir ışık gibi.
Küfür değil, kin değil
Merhamet büyüsün dilinde.
İnsana inan.
Adalete inan.
Hakikatin bir gün,
Avuçlarının içinden doğacağına inan.
Bak;
Bir çocuk hâlâ düş kuruyor Gazze’de
Elleri yitmiş,
Ama taşların arasında misketini arıyor.
Bir kadın, sabaha ninniler örüyor,
Her ilmekte bir kaybı gizleyerek.
Bir ihtiyar,
Kırık bastonuna tutunmuş,
Ezanı bekliyor göğe bakarak.
Bir genç,
Ölümü alnından öpüyor,
Küllerinden doğmaya hazır.
Ve Filistinli bir halk,
Adını şehadet koyduğu bir düşle,
Yürümeye devam ediyor.
Bu yalnızca kanla yazılmış bir ağıt değil;
Bu, insanlığın sustuğu yerde,
Konuşan vicdanın sesidir.
Görmeyene göz,
Duymayana kulak,
Susturulana nefes ol.
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz