HOŞÇA KAL
Gidiyorum senden çok... Uzaklara,
Özgürlüğümün kırlarını bıraktım sana...
Çok sevdiğim dağ menekşelerimi..
İçine çekip kokladığında...
unutma...
Morunda kokusundayım…
Rüzgârların tenine dokunuşunda...
Dağların çıkamadığım yokuşunda...
Nefes olurum derin derin...
Her an senin yanı başındayım...
Ben ordayım, baktığın dağlarda...
Yürüdüğün yollarda..
Oturduğun su başlarında...
Bir yudum içtiğin suda...
Sana susadığımı sakın unutma...
Beyaz bulutlara bıraktım yüreğimi...
Sen yoktun yanımda...
Beni hatırladığında bulutlara bak olur mu?
İçin yandığında gökyüzüne çevir yüreğini...
Yağmur olup inerim yangınlarına...
Eğer beni özlersen... İnceden inceye...
Günbatımını seyret, gün kavuşurken geceye...
Yüreğimin kanadığı anlardır...
Dağlanır yüreğim o saatlerde...
Seni düşünürüm...
Ayrılık acısı çöker, içime içime...
Hem ağlar hem söylerim...
Kızıla keser duygularım...
Özlem sellerine kapılırım ben...
Taşar ırmaklar gibi sevdam...
Okyanuslarda kaybolurum belki de...
Hava karardığında yağmur öncesidir hatırla...
Ben hasret fırtınalarında...
Gözyaşlarıma boğulurum...
Karadeniz gibi kararır coşar yüreğim...
Derin, karanlık sulara gömülürüm..
Yüzmeyi çok bilmem bilirsin..
Kim bilir belki de uzaklarda yiter giderim...
Bilirsin ya, gidip gelmemek var...
Gelip de bulamamak bıraktığın yerde...
Sen hakkını helal et yine de...
Geri dönemem belki de...
Eğer olur da..
Dönüp gelirsem bir gün..
Biterse bu uzaklara..
Bu gurbete sürgün..
Karşıla döndüğüm yerde..
Bekleyiş dolu gözlerimi, çok aratma olur mu..?
Beni garip, beni yalnız bırakma..
Kimsesiz bırakma döndüğüm yerde..
Bırakma bir başıma özlemlerimde...
Bırakma, beni bende...
