HOŞÇA KAL
Hasretin vurdu beni, deniz vurgunu gibi
Paramparça duygularım titriyor yüreğim.
Esti ayrılık rüzgarları buz kesti tenimi,
Aklımda ki çılgın arzu terletti bedenimi.
Korku işgalinde ki hayalleri görmekten,
Yazdığım senaryoda oynamaktan yoruldum.
Karanlık kuytulardayım gecenin sessizliğinde,
Sarılmayacak kadar derin yaralarım.
Sensizlik ölümdür başlı başına,
Hasret bıçağını batır bağrıma.
Bazen isyan ettim kara bahtıma
Hasretim sendin, özlemim sendin.
Hasret denen o amansız sancıdan,
Korunda kavruldum dört bir yanımdan,
Bu yorgun yüreğime sorarsan eğer
İçimde sönmeyen yanan ateşsin.
Ruhumda yarattığın yıkıntıya isyanım,
Gönlüme zor gelen bir hasretin var.
Her gece kalbime bıçaklar batar
Ayaz duvarlara türküler yaktım.
Dillerde söylenir yanar yürekler,
Ya özüne yazdığım onca şiirler?
Bu sevda uğruna öldüm bir kere,
Acılara bulandım yandım bin kere.
Kaç kere aldandım kaç kere yandım,
Süründürdün beni naçar bıraktın.
Büküldü belim doğrulmaz artık
Sana gözlerimden yaşlar bıraktım.
Tükendi nefesim tükendi ömrüm
Gönül sızım son nefesim can özüm
Dünüm bu günüm gecem gündüzüm
Hoşça kal ateşim, közüm hoşça kal.
Editör: Nevin Bahtışen
