HOŞ GELDİN YA ŞEHR-İ RAMAZAN
HOŞ GELDİN...
Özledim çocukluk yıllarımda ki o eski sahuru...
Her bir evde yanan ışıklar aydınlatırdı semti.
Büyüdükçe bulamadım ne eski aşkı ne huzuru
Şimdi çağ atladık diye bir hal aldı şehirle kenti...
Oysa taa... Osmanlılar döneminde günler öncesi.
Başlanırmış o sokaklar caddeler süslenmeye...
Mutfakta hazırlıklar olurmuş günün ilk güncesi.
İnsanlar yarış edermiş davet için süslenmeye...
Gönül deryasında hep kavrulurken insanoğlu.
Unutunca o gelenekleri bulamamış hak yolu.
Hoş geldin ya şehr-i Ramazan yine hoş geldin
Gümbür gümbür davul sesin kaplasın sağı solu.
Özledim ailece toplanırken ya o yer sofrasında.
Sohbetin en derin yerinde okunurdu bir de dua.
Büyüdükçe bulamadım kimsenin o çorbasında.
Ne o lezzeti ne bereketi ne kattılarsa artık suya.
Oysa konu komşu eş dost kalabalıktı eskiden.
Tam iftar saatinde gönderirdi annem bakkala.
Zor tutardım yememek için o sıcacık pideden.
Eve varınca ezan okunurdu iftara tam beş kala.
Ömür deryasında hep kavrulurken insanoğlu.
Unutunca o gelenekleri bulamamış hak yolu.
Hoş geldin ya şehr-i Ramazan yine hoş geldin.
Gümbür gümbür davul sesin kaplasın sağı solu.
Hoş geldin ya şehri Ramazan yine hoş geldin.
Tüm aleme hayırlara vesile olsun dolu dolu.
