HER BİRİMİZ
boşlukta uçan bir tüy misali,
uçuyoruz, oradan buraya.
nereye götürüyor bizi rüzgâr,
bilmiyoruz, uçuyoruz öylece...
hangi ağacın dalına,
hangi evin damına,
hangi çiçeğin yaprağına
konacağımızı bilmeden...
uçuyoruz öylece,
her birimiz, farklı yönlere.
kader diyoruz bazen buna,
nerede ne olacağımız belirsiz.
fırtınaya tutulmuş kimimiz,
konmaya çalışıyor bir dala,
izin vermiyor rüzgâr amansız,
savuruyor oradan oraya...
bazıları meltemde uçuyor,
sakin denizlerde yüzüyor.
her zaman şans ondan yana,
mutlu, mesut, sakin,
gülüyor hep yaşam ona...
bazıları yerlerde sürünüyor,
ayaklar altında çaresiz.
gelen basıyor, giden basıyor,
bekliyor bir yel essin de
uçup kurtulayım diye...
ancak bir tüy kadar yerimiz
bu koskoca dünyada
ama kayboluyoruz bir telaşla,
farkında bile değiliz...
