HEPSİ MASADA
Koydum hayatımda ne varsa emektar masama.
Dirseklerim dayalı, başım ellerim arasında.
Karışık esiyor rüzgarlar başımda.
Daldım derin derin düşüncelere.
Neler yoktu ki bu tarihi masada.
Çocuk sevinçlerim, oyuncaklarım, mutluluklarım.
Küskünlüklerim, kırılıp ağlayışlarım.
Hayallerim, bitmeyen umutlarım.
Gençliğim, başımda esen kavak yellerim.
Gelmiş, geçmiş bütün sevdalarım.
Özlemlerim, yıkılışlarım, çaresizliğimde.
Yaprak yaprak, sayfa sayfa, yaşam defterimde.
Katlanıp dürülmüş, kapanmış, defterlerim.
Dizim dizim şiirleşmiş duygularım.
Katlanıp geçmişe karışmış, kaybolmuş yıllarım.
İşte hepsi bu, yetmişe yüz kırk masamda.
Yer kalmamış bundan sonrasına.
Bir yakımlık ömrü kalmış bu tarihi masanın da.
Bu masa, bir ısınmakla kor olacak ocakta.
Ben de gül olacağım kara toprakta.
Sonrası... Bir varmış, bir yokmuş.
Anlatılır hüzünlü bir masalda.
