HELE HAYDAR / DÜŞMAN KİM
Bugün de üstüm başım ihanet içinde,
Nefesler pas tutmuş Haydar...
Düşman kim?
Hangi posta sarılmış sahte selamlar?
Çözemedim bir türlü.
Peşimden iz süren ölüm,
Kovuyorum gitmiyor, gel diyorum gelmiyor…
Bir bir tüketiyoruz kurt kapanında.
Ölümün adı yok Haydar...
İnsan severken de ölür.
Oysa,
Bölüşmek istedik her seferinde günahlarımızı.
Sahte gözyaşlarımızı Kudüs'ün duvarlarına bıraktık.
Ağıtlar yaktık suretimizi saklayıp gölgelerimizle.
Maviyi kirlettik, toprağı kirlettik.
Bedenler sevgiyi öldürdü Haydar...
Her bir yan leş kokuyor velhasıl.
Kutsal saydığımız sevgi, var olmasını istediğimiz düşüncelerimizin yansıması değil mi?
Yine de çözülmez olsun insandaki sır.
Hele Haydar aynaya baktığında sen değil misin?
Akıl nimettir.
Tarlada çok ot çıkar, yağmuru gören boy uzatır.
Adam sözünde lafında sayılır.
Hele şimdi söyle Haydar.
Üç meteliğe adam mı satılır?
Maddeden ayrıldık dündü,
Ademi beşeriyetten sayıldık bugündü.
Nefsimizle yüzleştik yarınımızdı.
Hele Haydar, var olmak olmamaktan sayıldı.
Kanıt istedik iki satır yazı.
Kul dedik, nedir bu kışın ayazı?
Hele Haydar okumaz mısın mezardaki taşı?
Papatyayı, sümbülü sevmek sana mı kaldı?
Hak dedik gönül yarası.
Yunus’tan sorduk aşkın mihenk taşı.
Dedik “gel kim olursan”
Rumi’den icazet aldık.
Hele söyle Haydar suçlu kim?
İki dilim ekmeği bölüşmedik.
Sabrettik bir ömür.
Gözün kör, ayağın topal paranın gücünde laf söyleyemedik.
Eğdik başımızı.
Aşk...
Aşkımızı öldürdük.
Hele Haydar söyle bana,
Katil kim?
