HAZİRAN'DA ÖLMEK ZOR
Usta şairlerimizden Hasan Hüseyin Korkmazgil, 1977 yılında yayınladığı kitabında yer alan; Türk edebiyatının iki büyük çınarı Nazım Hikmet ve Orhan Kemal’e ithaf ettiği, “Haziran’da Ölmek Zor” adlı şiirinin bir bölümünde;
“gece leylak ve tomurcuk kokuyor
üstüm başım elim yüzüm gazete
vurmuşum sokaklara
vurmuşum karanlığa
uy anam anam
haziranda ölmek zor”
diyor.
Haziran ayı Türk Şiiri için adeta bir yaprak dökümüdür. Bu ay içinde birçok şairimizi kaybetmişiz.
5 Haziran 1971’de kaybettiğimiz, aynı zamanda sinema ve tiyatro sanatçısı olan; “Ekmeğimi gözyaşıma bandım da yedim.” diyen Cahit Saffet Irgat’ı...
7 Haziran 1977’de kaybettiğimiz; “Asıl marifet buluttaydı, ama herkes yağmura şiir yazdı” diyen Cahit Zarifoğlu’nu...
10 Haziran 1984’te kaybettiğimiz; “Çarpmamış bir kalbin, çarpa çarpa parçalanan bir yüreği duyma imkanı var mı?” diyen, Halide Nusret Zorlutuna’yı...
15 Haziran’da kaybettiğimiz, aynı zamanda gazeteci olan; “Ve bu sefer iş berbat, babanız yine aşık çocuklar” diyen Tahir Kutsi Makal’ı...
19 Haziran 2013’te kaybettiğimiz, aynı zamanda çevirmen, yayıncı, ressam, fotoğraf ve grafik sanatçısı olan;
“Akşamları kıyıda
Demlenirken altında salkım söğütün,
Başı dizimizde uyuyor deniz, yorgun, güler yüzlü güvenli.”
diyen, Sait Maden’i...
20 Haziran 1997’de kaybettiğimiz,
“İnsanlardan buz gibi soğudum,
İşte yalnız sen varsın
Öyle halsizim ki, hiç sorma, anlarsın"
diyen Cahit Külebi’yi...
Yine 20 Haziran 1989’da kaybettiğimiz, “yıldızları bile seyredemiyorum, vakit darlığından.” diyen Hasan İzzettin Dinamo’yu...
21 Haziran 1980’de kaybettiğimiz; “Hava karardıkça mangal ateşleri nasıl daha parlak görünüyorsa, ömrün akşamına doğru anılar da öyle parlak görünüyor.” diyen Ahmet Muhip Dranas’ı...
27 Haziran 2015’te kaybettiğimiz, köy edebiyatı hareketinin şiirdeki temsilcisi,
“Bir umut sardı gönlümü
Dağ başlarını ısıttı sevgim.”
diyen Mehmet Başaran’ı...
29 Haziran 1989’da kaybettiğimiz;
“Çiçekleri ezme yavrum
Çiçekler bir yüreğe benzer
Çiçek ezen insanı ezer”
diyen Tahsin Saraç’ı...
30 Haziran 2009’da kaybettiğimiz;
“Sensin artık adı bir dönülmezliği çağıran
Kelimeleri ölümsüz kılan şiire”
diyen, toplumsal gerçekçi şairlerimizden Kemal Özer’i...
Rahmetle ve saygıyla anıyoruz.
Ruhları şad olsun.
