HADİ ÇIK GEL
Ah be sevdiğim!
Ben senin gece gözlerine,
Yıldız yıldız gülümseyişine,
Ağaran günün güneşine,
Her yerde aradığım, cismine,
Hangi ismini ansam huzur verişine yandım da öyle bağlandım.
Sen benim yıldız kayarken tuttuğum dilek değilsin.
Ezan okunurken ettiğim duamsın.
Seni, sen olduğun için sevdi yüreğim.
Ne çaredir
Ne derman.
Hiç bir kuvvet yoktur, susturacak.
Seni seviyorum ey yâr.
Ömrümün en virane sapağında, rastladım sana.
Seni seven kalbim, bir bakışına vurgun oldu gözlerim.
Soğuğun tam ortasındayım.
Senin için yanan yüreğimde ısınıyorum.
Senin sevginle besleniyorum.
Her şeyin bu kadar yalan, sahte olmasına rağmen,
Ömrümün ortasında, nasıl da güzel duruyorsun.
Hadi çık gel, kapım aralık,
Hiç kapatmadım.
Kışın tam ortasındayım.
karlar yağıyor, soğuk rüzgârlar esiyor.
hadi çık gel,
Güneşim ol, ısıt üşüyen yüreğimi.
Kimseye yâr olmaz, sende kalmışlığım,
Sende var olmuşken.
Sensiz, zemheri ayazıyım.
***
Editör: Bilgi Şakar
