GÜN YOLA ÇIKTI
Gün yola çıktı
Bir tanem,
Kavuşmak için akşamına.
Güneşe vuslat, göründü ufukta,
Benimse umudum hep uzaklarda…
Ya sen, can tanem ne zaman çıkarsın yola?
Ya da benim yolum gün olur, çıkar mı sana?
Yakıyor yüreğimi kor kor özlemin,
Sönmez alevi bu harlı ateşin…
Ömrüme sabahsız gece oldu gidişin…
Medet ummak nafile bulutlardan,
Yalan… Uçmaya kanat istemek kuşlardan,
Boşuna çare beklemek boş umutlardan,
Yalan…
Bir bahar daha geliyor bir tanem,
Can vermek için kara toprağa,
Can olmak için dala yaprağa…
Ya sen bir tanem? Ya sen?
Ne zaman çıkacaksın yola?
Can getirmek için yorgun ruhuma…
Bak! Gün döndü, eğildi akşama…
Ben yine üzgün, yine suskun, yine yalnız…
Yine garip, yine öksüz, sahipsiz…
Yetim bir çocuk gibiyim sokaklarda.
Özlemlerim, umutlarım karıştı rüzgarlara,
Düştüm gecenin soğuk kollarına,
Sabah yine asılacağım, ümitlerin eteğinden,
Sürüneceğim gün boyu, hasretin peşinden,
Eğer gelmezsen aklına düştüğüm gün,
Günü hep gece olacak ömrümün…
Bilemezsin geceler ne acımasız düşman,
Düşmana yenik düşeceğim gelmezsen,
Sen gelirsen bir tanem, bir gelirsen…
Öyle bir güneş doğacak ki ömrüme,
Yetecek gündüzüme geceme,
Yetecek bütün ömrüme…
Editör: Betül Eren
