GÜLÜN KOKUSU
Öyle
Bir platonun içinden geçiyordu ki ne yöne baksa her yer bahar hep bahar.
Gökyüzünün beyaz örtüsünün altından gülümseyen bakışları yumuşak güneşin mutluluğu.
Işığıyla dans eden gülün kokusu dağılır etrafa.
Çiy damlası düşer yüreğe yaşamın kesitinde sürprizleri yaşayan ıhlamur ağacının dalları
daha da filizlenir nefes alan toprağım mis kokar diye fısıldar ılık esen rüzgâr.
Her güne anlam katan gökkuşağının renkleriyle boyanır sevilen serçenin kanat çırpışlarındaki heyecana kapılır seven.
Mayıs gecesine göz kırpan yıldızlar kucaklar aşkı.
Evrene yansıyan mucizenin adı olur.
Yere göğe sığmayan dokunduğunda yandığın uzak kaldığında üşüdüğün...