GÜÇLÜ KADINLAR
Beni tanımadan önce bana, “güçlü” dediler.
Oysa ben sadece “yalnızdım!”
Oysa kimse bilmezdi; en güçlü kadın en çok susandı, en derinden ağlayan en dik yürüyendi.
Çünkü suskunluk bazen teslimiyet değil, ayakta kalmanın tek yoluydu. Mücadele, bazen ses çıkarmadan yürütülen bir savaştı. Ve en güçlü sanılan kadınlar, çoğu zaman en yalnız kalanlardı.
Toplumda "güçlü kadın" tanımı, farkında olmadan kadına fazladan yük yükler.
Güçlü olmak; duygularını bastırmak, yardım istememek, her şeyi tek başına halletmek ve ağlamamak, yıkılmamak, çalışmak, ev işlerini yapmak, ihmal edilse de ses çıkarmamak, unutulsa da gülümseyebilmek, demek sayılır.
Ve bu güçlü kadınlar zamanla toplumun onlara biçtiği “halleder” rolünü içselleştirirler. Çünkü diğerleri onların kırıldığını, zayıflığını görmek istemez. Zayıflık, böyle bir kadının lüksü değildir.
Kadınlar zamanla şunu öğrenir: Sessiz kalırsan daha çok saygı görürsün. Ağlamazsan daha kolay takdir edilirsin.
Güçlü görünürsen, kimse senin terk etmeyeceğini sanır. Ama aslında olan şey şudur ki insanlar seni unutuyor. "O güçlüdür" diyerek senden uzaklaşıyor. Yardım etmez, dert sormaz oluyorlar. Çünkü sen zaten “iyi görünüyorsun.”
Oysa psikolojik olarak bu kadınlar, sadece yalnız değildir, bastırılmış öfke, görünmeyen depresyon, kimlik çatışmaları, tükenmişlik sendromu ve kaygı bozukluklarıyla baş başadırlar.
Onlardan biri, "Ben aslında dayanamıyorum" dediğinde konuşması ya gülümsemeyle geçiştirilir ya da "Ama sen hep çok güçlüsün, halledersin. Ne oldu ki şimdi durup dururken?" diye sorgulanır. Bu durum da maalesef kadını susturur.
Güçlü kadınlar, yalnızca hayatı taşımazlar; başkalarının duygularını da sırtlanırlar. Etrafındakiler onları çoğu zaman bir insan olarak değil, bir kaynak gibi görürler; destek kaynağı, düzen kaynağı, sevgi kaynağı. Ama "Bu kadınlar nereye yaslanır?" diye kimse düşünmez. "Kime içini açar? Kimin yanında korkar?"
Böyle kadınlar yardım istemezler çünkü yardım istediklerinde kendilerini zayıf hissederler. Çünkü onlara yıllarca yardım istemenin ayıp olduğu gösterilmiştir. Dayanmak, dayanışmaktan daha kutsal sayılmıştır. Ve “Yardım istersem eksik görünürüm” korkusuyla yaşayan güçlü kadın, susmak zorunda kalır. Ta ki içindeki o yorgunluk bedenini terk edene kadar.
Güçlü kadın aslında duygularını önemsemeyen biri değildir; sadece kendine bile anlatmaya çekindiği çok şey biriktirmiştir. Bir gün, biri ona gerçekten “Nasılsın?” diye sorsa ve cevabını sabırla beklese belki de ilk kez anlatacaktır. Ama o gün gelene kadar, dik yürümeye devam edecektir. Ve kimse bilmeyecektir.
O kadın bendim belki, belki de komşun. Belki senin annen, belki hiç tanımadığın biri. Ama bil ki o kadın var. Suskunluğuyla dünyayı ayakta tutan biri. Ve bir gün onun da sesi duyulacak. Sadece kulakla değil, yüreğiyle dinleyen biri çıktığında…
***
TRUVA YAYIN GRUBU YOUTUBE KANALIMIZA ABONE OLMAYI UNUTMAYIN...
Logoya tıklayıp Youtube kanalımızı ziyaret edebilir, abone olabilirsiniz
Editör: Nevin Bahtışen
