GÖNÜL KUŞUM
Bir romanın sayfalarında yaşıyorum
Nasıl biteceğini bilmeksizin
Son sayfasına ne kadar kaldı
Sen bu öykünün neresindesin?
Bazen kendimden dışarı çıkıp
Kim olduğuma bakıyorum
Kimseyi tanıyamıyorsun gerçekten
Kendimden bile kovuldum.
Nasıl çırpınıp nasıl da korkuyorum
Oysa bir çıkış kapısı gibi aşk
Mesafeler ötesinden sesleniyorum
Çaresizlik işte böyle başladı ıslak ıslak.
Yaşamak çekilmez
Suladığım taşta, çiçekler açmaz oldu
Tutunacak bir dal aradım
Elim yoruldu ayağım yoruldu.
Yapayalnızım binlerce insanın içinde
Senden içeriye benden dışarıya her yolculuğun
Bağıra çağıra bedelini ödedim
Ne çok acıttı ne çok kanattı yokluğun
O dilek ağacının altında güçsüzüm
Gönül kuşum gittiğinden beri
Ne kadar zamanım kaldı ki?
Bulutlar bu kadar mı değiştirdi savurduğun külleri?
Nerenden tutayım senin?
Ardımdaki yol çok uzun önümdekinden
En can alacak yerimden vurdun, paslı hançeri
Uçurumun kenarında gözüm bağlı kefen dikerken.
