GÖNÜL
Aldırdım be gönül
Zamanı değildi bu kahrolası hayal kırıklarının
Küçücük düşler kurmuştum oysa
Cesareti olmayan masum hayaller
Kağıttan kayıklar gibi batıverdiler birer birer.
Darıldım be gönül sana
Sanki çocuğum,
Kırıldı bütün oyuncaklarım
Neresinden tutulur ki hayat
Bundan böyle hangi şarkı dinlenir
Hangi şiire inanılır
Ya da hangi şarap içilir unutmak için
Kasırgada dalları kırılmış ağaca benziyor
Her gün, her gece,
Dört dönen kuşlar yorulur ya
Yorgunluğumu taşıyamıyor bacaklarım
Bir iç çekişle de efkâr dağılmıyor
Hangi seneye yansam
Hangi küle sorsam ateşini
Haramilerin dağıttığı bir köyüm
Bazanda sesi çıkmayan küçük bir kasaba
Aldırma desen de
Aldırdım be gönül sana
Döküldüm, kırıldım
Bunca bekleyişlerin ardı arkası kesilmedi
Şöyle gülümseyerek uyumadım onca zaman
Bir sürü can uğurladım
Azaldım bitemedim gönül
Ben seni de beni de sorguladım.
Ben sana aldırsam da
Sen bana aldırma gönül
Biliyorum bir gün bitecek
Gülümseten zamanlar doğsun o vakit
Yeniden kuzular doğsun, kuşlar uçsun
Ağlamayan çocuklar koşsun kırlarda
İşte o vakit gönül
Sana aldırmam
Unuturum unutulduğum zamanları
Bir daha darılmam.
