GAZZE'YE SELAM
Ey benim kalbimin en derin köşelerine yaralar açan, ey atılan bombaların parçalarıyla hüznümü yağmur gibi üzerlerine yağdırdığım canlar! Ey dualarımdan gayrı hiçbir şey yapamamanın acısıyla kıvrandığım Filistinli kardeşlerim!
Gecenin bir yarısı dua için açılan ellerimi indirmeye utanıyorum. Yüzümü Huzurullah'a dönüp "Yetiş Ya Rabbi!" derken; çaresizliği yudum yudum bomba niyetine içiyorum. Uykuya isyan eden gözlerimin kızıllığı gün doğumunu aratmıyor. Nefesim kesilirken orada nefessiz kalan bebelere nefes olmak istiyorum.
Yavruları kollarında can veren, feryadı dağları kuma döndüren, denizleri ateşinden çöle döndüren, bulutları suya hasret bırakan, gönül yangını baharları küle döndüren anne! Sana söylenecek söz kaldı mı ki? Dilim yetim. Sözcükler kısır.
Yer gök alev topu olmuş, evi damı yok olmuş, yıkıntılar arasında geçmişi, geleceği kaybolmuş, anası atası, yurdu yuvası başına yıkılmış baba! Sen silahsız, tüfeksiz, yalnız, çaresiz yangınlara meydan okurken, elindeki sapanla, baltayla vatanına göğsünü siper ederken burada ekran karşısında gözyaşı dökmek benim kanıma dokunuyor. Evin tavanı üzerime üzerime geliyor.
Ya sen, bin parçaya bölünüp hangi hastaya merhem olayım, hangi çocuğa koşayım, hangi annenin yürek yangınını söndüreyim, hangi yaşlının yaralarını sarayım diye koşturan, ilaçsız, gıdasız, sargı bezi, serumu olmadan; önüne yatırılan hastasına eğildiğinde, babacığını gören doktor; söyle şimdi kimin yarası derin, kimin ateşi harlı?
Ey açlıktan ağzının suyu akan, kendi açlığını unutup kardeşine ana baba olan ana kuzusu! Elindeki kuru ekmeği yemeyip kardeşine yedirirken; ben hangi lokma ile aç karnımı doyurayım. Tüylerimi diken diken eden yıkıntılara bakıp nasıl normal bir hayat süreyim?
Sanma bu düzen böyle devam edecek. Zalimin zulmü sürecek. Gecenin en karanlık anı şafak sökmeden önceki andır, unutma. Devran dönecek. Elbet bir gün "Kudret kalemi" kırılacak. Herkes hak ettiğini bulacak. Hiç bir zalim yaşattığını yaşamadan ölmeyecek. Biliyorum, Adl olan Rabb'imin adaleti tecelli edecek. Elbet güneş doğacak. Şüphem yok. Ancak, Müslümanların duyarsızlığına isyanım. Bir ve birlik olamayışına. Zulüm altındaki dindaşlarına kapı açamayışına. Güçlü olanı destekleyip çıkar derdine özüne dönemeyişine!
Bir gün bu zulüm elbet bitecek. Hesap günü gelecek. Ve ben o gün sizin yüzünüze bakmaya yine utanacağım. Helallik isteyemiyorum. Buna yüzüm yok. Fakat derdiniz derdim. Sıcak zannettiğiniz yuvam buz tutuyor bu aralar. Güneş donduruyor. Soğuk yakıyor tenimi. Hiç bir lokma doyuramıyor karnımı. Sizinle yatıyor, sizinle kalkıyorum. Bilin ki gönlüm de dualarım da sizinle. Karınca misali en azından tarafım belli olsun istedim.
Sevgili Filistinli kardeşlerim. Sizlere selam ediyor, Allah'a emanet ediyorum. Tez zamanda güzel günler gelecek, toprağınızda yine güller açacak inşallah. Selametle..
Türkiye'den
Ümmügülsüm Hasyıldırım
Gazze'ye selam...
