FARKINDA MISIN?
Herkes umut satar olmuş kelepir fiyatlara.
“Eskici geldi” der gibi...
Kimi umudun miadı dolmuş...
Kiminin satıcısı iyileri öne, çürükleri arkaya koyuyor…
“Kaliteli yalnızlık değişilir mi hiç
Üç kuruşluk egolara” diyor..
Herkes kendi yüreğinin ekmeğini tuza basıyor.
Sonra tuzlu olmuş diye başkalarını suçluyor.
Siyah gözlükler takılınca, çok güzel ağlama taklidi yapılıyor.
Herkes çok güzel bakıyor ama bir çoğu, baktığı şeyi güzel görmüyor.
Başkalarına gelince “iyilik yap” diye çok güzel akıl veriliyor.
Kendine gelince kalbin sesi başka yerlerden geliyor.
Tavşanlar küçücük kayaları koskoca dağ zannediyor.
Sofrasında bir katık peynir bulunanlar, kendisini mandıra olarak görüyor..
Kapısına Allah'ın gönderdiği kulu, “Allah versin” diyerek geri çeviriyorlar.
İnsan pazarlarında “akşam oldu böyle oldu” diyorlar...
“Sen niye yapmıyorsun o iyiliği?” deyince.
“Sen nereden biliyorsun benim yapamadığımı?” diyerek başka bir şekle bürünüyorlar.
Çiçeği, böceği, kediyi, köpeği çok güzel seviyorlar.
En çok maviyi beğeniyorlar.
Dönüyorlar, arka sıralarda gökyüzünü siyaha boyuyorlar…
Bir selamı bile zorla veriyorlar.
“Selam verdik borçlu çıktık” diyorlar..
Anlatıyorlar ama anlamıyorlar.
Sonra da anlamadığı duyguların cahilliğini “cahil bunlar ya!” diyerek yaşıyorlar.
Bir yaraya merhem oluruz, diye korkuyorlar.
Artık koru maşa ile bile tutmuyorlar.
Hepsi de çok güzel insanlar...
Çok duygusal pozlar veriyorlar.
Hayret nasıl bu kadar kolay değişebiliyorlar.
Menfaatlerinin önünde el pençe duruyorlar.
Menfaatleri bitince cep aynasını, dev aynası zannediyorlar.
Önden önden gidiyorlar.
Geriye doğru ilerliyorlar.
Arkasından gelenleri dikiz aynasından izliyorlar.
Sonra ters istikamette, doğru yönde yollarına devam ediyorlar..
Her molada kendi insanlığından bir parça koparıyorlar.
İyilik yapanlara “insanlık yaptı” diyorlar.
İyiliği destekliyor ama iyilik yapamıyorlar…
İyi bakmadığı insanların iyiliğini bile hor görüyorlar.
İyiden iyiye insanlıktan başka bir yaratığa evriliyorlar…
