EYLÜL YÜREKLİ OLMALI İNSAN
Her mevsimin kendine has güzelliği, özelliği vardır. Bazı mevsimler doğaya hayat verirken bazı mevsimler doğayı kurutuyor gibi. kurumakta gerekiyor, silkelenmek, bahara hazırlanmak, bütün fazlalıklardan kurtulup yeniden doğmak gerekiyor.
Hayat bir yolculuk, doğumdan ölüme bir yürüyüştür. Yürürken yükler birikir insanın yüreğinde, beli bükülür, zaman zaman nefes almakta zorlanır bu sebeple eylüle ihtiyaç vardır.
Yüreğe eylülü yaşatmak gerekir, dökülmeli yapraklar gibi bütün yürek yükleri, yeniden yürümeli, hayata kaldığı yerden değil, yepyeni bir bilinçle yepyeni bir yürüyüş gerçekleştirmeli, yeniden yeşermek için eylüle uğramalı yürek...
İnsan bazen eylül yürekli olmalı, olmalı ki kendine gelebilsin, hayatın gereksiz yüklerinden kurtarabilsin kendini...
Gereksiz yükler nefes aldırmaz insana, yolu yokuş eder, tüketir takati...
Eylül ile başlar telaşlar, kurutmalıklar, kışa hazırlıklar, iç içe oluşlar eylül ile başlar...
Hazan gibi görünsede aslında bir farkındalıktır eylül, bir silkeleniştir, bir uyanıştır, yazın rehavetinden kurtuluştur, eve dönüştür, kendini farkediştir eylül...
Eylül farkedilmeli.
Yaprakların dökülüşünü ibretle seyretmeli, yeşilin yerini sararmışlıkların aldığını görmeli...
Dingin bir gençliğin yüzünde çizgilerin oluştuğunu, saçlara, sakallara aklar düştüğünü, güzel yüzlerin solduğunu eylülün gözüyle görmeli...
Eylül yürekli olmalı insan...
