EYÜL AKŞAMLARI
Ilık bir rüzgâr okşarcasına saçlarımı dağıtıyor erguvan sokaklarında, her yer yine hüzün kokuyor nedense...
Eylül ayı geldi, desenize bak mevsimlerden yine sonbahar, hüzün kaplıyor yüreğimi de
Düşen her sarı yaprak, hesap sorar gibi suratıma çarpıp düşüyor yerlere
Sonbaharın gelişi, eylül ayıyla birlikte yüreklere de ateş düşürdü istemeden.
Hazan mevsimi işte, kuru dallar arasında düşmeyi bekleyen hüzün yaprakları gibiyim ben de;
“Düşen her sarı yaprakta beni hatırla.” demiştin, evet her düşen yaprakta bıkmadan usanmadan seni hatırlıyorum.
Eylül akşamları üşütüyor beni, “seni özlemek” var ya belki de yarım kalan sevdamda gizli
Sensizlik, bir sonbahar rüzgârı gibi esip geçiyor yine gönül penceremin önünden.
Yine bir eylül akşamı, hatıralar kırık dökük yüreğimin bir kenarında duruyorlar istemeden
Yitip giden umutlar gibi gözlerim yine ağlamaklı, sevdasını arıyor eylül akşamlarında
Hani nerdesin sevdiğim? Her sonbaharda kuru dallar arasında bak yine sensizim.
Yağmur gibi üzerime yağsa da sarı sarı yapraklar, her bir yaprak yokluğuna şahittir inan senin.
Her sonbahar gelişinde, eylül akşamlarında ben hep böyleyim, sevdamı arıyorum dökülen gazeller arasında...
Her mevsim içimden gelip geçersin de bu hazan mevsiminde yüreğimi de delip geçiyorsun maalesef
“Ayrılamam senden asla.” derdin ya güzelim, bak işte sonbahar ayırdı bizi bizden
Sensiz geçen eylül akşamları üşütüyor beni, hadi çık da gel sevdiğim bak yüreğim üşüyor benim de...
Editör: Hamit Gözümoğlu
