DOSTLUK
Dostluk, dikenlerin arasından bize gülümseyen çiçek gibidir kıymetini bilene…
Eğer değer bilmezine denk geldiysen ne kadar çiçek açarsan aç çiçeğine bahane bulur.
Bu zamanın en kadim konusudur dostluk….
Kime güveneceğimiz meçhulken,
güvendiklerimiz yarı yolda bırakmışken, yolda giderken “hep ben, hep ben” diye karşı tarafı sömürürken…
Gerçek dostluğun artık kitaplarda, dizilerde ya da gişe rekoru kıran filmlerde kaldığını düşünüyorum.
O, günlerce beraber ağlayıp güldüğümüz sanal dostluklar tek tuş ile yok oluyorken, insanlara “hayır” dediğinde senin de “hayır” deme hakkı olduğunu unuttuklarında; sana mesafe koyabiliyorken, “iki elim kanda olsa yine gelirim” diye vaatlerde bulunup, en zor gününde “benim de işim var nasıl geleyim”diye bahaneler bulabiliyorken;
çıkarları söz konusu ise en tepede tutup, işi bittiğinde yerle bir edebilen ve bunu da özgüven meselesi ile kamufle edebilen bir çok insana maruz kalma sonucunda
" Sütten ağzım yandı, yoğurdu üfleyerek yiyorum"
"Sahte kalabalıktan, gerçek yalnızlığı tercih ediyorum" dediği insanın yalnızlaştığı bir dönemdeyiz.
Yaşamın bana verdiği süre boyunca bir çok insan ile tanışıp kaynaştım.
Kâh çay içtik beraber, kâh kahveye davet ettim.
Zaman zaman hayatın yaşattığı konuları ele alıp, derdimi paylaşıp, derdine ortak oldum fakat ya o ortamdan taşınınca ya o arkadaştan uzak kalınca ya da sırf ben aramadım, diye umursanmayınca unutuldum.
En iyi unutanlar, en sıkı dost sandıklarımdı..
Aramadığım sürece insanlarda eksiklik oluşturmuyorsam, rahatsız etmemeye karar verip hayatımdan yavaş yavaş gittiler.
En sonuncu dostumun da son sözü olan "Hoşçabak zatına" sözleriyle uğurlandım.
Dost konusunda şanslı olan bir çok insan olsa da kendim hiç şanslı olamadım.
Bazen sorgularım acaba bende mi suç?
Az mı geldi sevgim, onlar kadar mı sevemedim ç...
Gerçek dostluğun sadece iletişim ile olmadığını savunanlar da var. “Kalbim seninle” sözleri ile destekleyen de…
Ben de bu konuda “duvar da beni sevebilir ama söylemiyor” diyerekten sevgiyi görmek ve o dostluğu hissetmek isteyenlerdenim.
Adı dost ise iyi kötü paylaşmalıyız.
Tek benim arayıp sorduğumda beni kötü hissettiren dostluğun bitmesi taraftarıyım...
Günümüz insanlarının ev dostu hayvanları, kitapları ya da kendi çocukları dost olmuş vaziyette.
Oysa ki bir bardak çayı iki lafın belini kırarak bir arkadaşla içmek ile, bir kitabın sayfalarında göz gezdirerek yudumlamak aynı olmuyor..
Benim en sadık yârim en kıymetli dostlarım masmavi sonsuz umuduma sebep olan gökyüzüm, mavim sonsuz umudum.
Baktığımda huzurla yenilendiğim. Çokça sevdiceğim kitaplarım da…
İnsanlardan yorulunca gözyaşımı akıttığım sayfa hiç itiraz etmedi beni kirlettin diye.
Masanın üzerine bırakıp gitsem günlerce elime alamasam yine şikayetçi olmadı unuttun diye...
Duvar boyunca dizdim hiç dert yanmadılar sıkıştık diye .
Ne diyordu Veysel Aşık;
“Dost dost diye nicesine bağlandım kaldım.”
“Ne bir vefa gördüm ne faydalandım.”
Veysel e bunu söyleten dünya bize ne söyletmez...
