DEPREM VAR ÜLKEMDE
Vakit, gecenin puslu zifirisi… Saatler dördün çeyreğinde,
Sessizliği yırtan bir uğultu, zelzele var cennet ülkemde.
İnsan ölüm uykusunda, rüyalar mayhoş bir efsun-i halde,
Kar, boran kış mevsimi, soğuğun en şedid zemherisinde.
Kara haber tez dağıldı, sabahın ayaz vaktinde,
Depremle sarsıldı yurdum, canlar ölüm pençesinde.
Sinsice bir fay kırılır, yüreğimin en izbe yerinde,
Ölsem mi, ağlasam mı? Yaşlar tükenir gözlerimde.
Kıyameti anımsatan bir vaveyla var Diyarbakır’da,
Kahraman edalı Maraş, virane dualarımın en ilkinde.
Adıyaman'a haber salın! Canlar cananın derdinde,
Hatay'a yürek yanar, yanık türküler eşliğinde.
Yine mi gazi oldun ey Antep! Yiğitlik var senin özünde.
Yalnız değilsin Osmaniye! Asalet var millettinin gözünde.
Malatya'ya ahuzarım, dilde ağıt, takat bitti dizlerimde,
Urfa, Kilis, Elazığ! Enkâz halindeyim, deva kalmadı sözümde.
Hicran düştü yüreğime, harfler yaslı alfabemde,
Bahara küstü günlerim, hayaller soğuk iklimde.
Depremle bitti düşlerim, aklım ebenced gizemde,
Tûrab oldu sevinçlerim, gözüm arşın hikmetinde.
