DELİLER…
Aslında delilik bu, hiçbir zaman eşitlenemiyoruz.
Aşk salgın bir hastalık gibi sarıyor bedenlerimizi.
Çaresi var mı bilmiyorum.
Ancak her şeyimizi kaybettikten sonra özgür olabiliyoruz.
Belli ki bizler tarihin vasat çocuklarıyız.
Güya her birimiz aşkı yenmek için savaşacaktık.
Olmadı.
Başaramadık.
Öyle çok dağıldık ki her geçen gün bittik.
Yenildik.
Sahtekârı olduk gerçeklerimizin.
Yalan söyledik, sonra gizli gizli fal tuttuk papatya yapraklarından.
Aşkı içinde saklayan cenneti bulduk.
Cehennem mi?
Yine sakladık, yalan...
Deli olmak gerekiyordu sevmek için, sevilmek için.
İşte bu yüzden içimizde var olacağını zannetiğimiz pek çok şeyi kaybettik.
İlanlar verdik, mutluluğu bulmak için.
Ağladık binlerce...
Döktük damla damla sahte gözyaşlarımızı.
Sonra tabibin ayaklarına kapandık.
Neden dedik, bu yok oluş?
Velhasıl.
Her şey o kadar basitti ki..
Aşk kör etmiş gözlerimizi.
Eyvallah…
Tamam da bu kadar deliyi bulmak?
Aşk yetiş.
Sen seversin delileri...
Editör: Nezihat Keret
