ÇANLAR KİMİN İÇİN ÇALIYOR
önce dedelerimiz gitti,
alıp masallarımızı;
sonra babalarımız,
yüklenip umutlarımızı.
derlenip toplanma zamanı artık,
son kez öptükten sonra
yaşam denilen kızı
bu ne müthiş devinin
bu nasıl bir akıştı
takvim yapraklarında
günler ayla yarıştı
bahar geçti
yaz bitti
elveda
sonbahara
yalnızlık zindanında
uluyan
kara kıştı
çocukluk günlerimiz
şimdi sanal bir rüya
içtik aşk şerbetini
genç iken
kana kana
yitirdiğim
her dostun
anısı bende yara
hayıflanırım şimdi
boşa geçen yıllara
o güzelim günlerin
değerini bilmedik
her hazzın bedelini
acılarla ödedik
yaşam verdiklerini
faiziyle alıyor
doyamadan güneşe
ufuklar kararıyor
suskun bütün bülbüller
güllerse kan ağlıyor
gecenin sessizliğini
acımasızca yırtan
kim bilir
bu çanlar
kimin için çalıyor
