BİR ÖMÜRLÜK HATIR
İlkokuldan bu yana birlikte büyümüş üç kız arkadaş… Üç kız kardeş de diyebiliriz.
Doğuda, küçük bir ilçede iyi insanların hala birbirlerine selam verdiği, birbirinin derdini bildiği zamanlardı. Komşuluk henüz ölmemiş, güven denen erdem ortadan kalkmamıştı.
Aradan yıllar, yıllar geçti… Bu üç candan arkadaş üniversite bitirdi. Artık üçü de yetişkin birer güzel genç kızdı. Laf aramızda; üçünün de gönüllerine dünyalık bir sevda düşmüştü…
Sık sık bir araya gelerek sohbet eder, geleceğe dair hayaller kurarlardı.
Üçü de göreve başlayacak ve birer iş insanı olacaklardı. Akıllarına ömür boyu hatırlayacakları güzel bir anı olması için kız isteme merasimini aynı gün yapmak geldi.
Aileler; “Zor olur, herkesin ayrı ayrı olsun.” dese de onları ikna etmeleri uzun sürmedi. Eş dost toplandı. Her şey Anadolu geleneklerine uygun hazırlandı.
Üç damat adayı, üç gelin adayı aynı gün evliliğe ilk adımlarını birlikte atacaklardı.
Çiçekler, çikolatalar… Hoş geldiniz, sefa geldiniz; nasılsınız, siz nasılsınız; hal hatır sormalar derken, sıra kahve ikramına gelip çattı. Üç güzel kız mutfağa girdi.
Konuklara kahveler hazırlandı. Birazı taştı, mahzuru yok; kahve fincanları, dantelleri özenle seçilmiş tepsilere dizildi. Sıra herkesin en çok merak ettiği damat kahvelerine geldi. Üç kız arkadaş kenara çekilip fısır fısır bir şeyler konuştular. Etrafındakiler damatların kahveleri tuzlu mu yoksa ekşi mi olacak, diye merak ededursunlar. Üç güzel kız, ellerinde üç güzel tepsi içinde bazılarının köpüğü sönmüş olsa da mis gibi kahveler…
Kahveler dağıtılmış, herkesin gözü damat adaylarının üzerinde… Damat adayları da kendilerini nasıl bir sürpriz beklediğini bilmeden merak ve biraz da korkuyla kahveleri aldılar. İlk yudum için biraz beklediler, sonra insan sevdiğinin elinden ne olsa içer, gereği kahveyi yudumladılar. İlk tedirginlik geçmiş, yüzlerinde bir tebessüm belirmişti.
Kahveler içilmis sıra kız istemeye gelmişti. Allah'ın emri, Peygamberin kavli ile diye başlayan konuşmalardan sonra gençler birbirini görmüş, beğenmişle devam etti… Ve gençlere mutluluklar dileriz, diye merasim tamamlandı. Herkes mutlu, mesut otururken damatlardan biri ayağa kalkıp “İzin verirseniz, gelin hanımlara bir şey sormak isterim.” deyip devam etti. “Biz üç damat, kahvemize ne koyacaksınız; acı mı, tuzlu mu, ekşi mi olacak; derken bol şekerli bir kahve içtik. Bu bizim çok hoşumuza gitti. Diğer arkadaşlarımla konuşup sebebini size sormak istedik.”
Gelin kızlar birbirinin gözüne baktı, biri ayağa kalktı. “Evliliğe attığımız bu ilk adımda kimsenin ağzının tadını kaçırmak istemedik. İstedik ki elimizden içeceğiniz ilk kahvenin tadı hep damağınızda kalsın; kırk yıl değil, bir ömürlük hatırımız olsun.”
Editör: Nevin Bahtışen
