BİR KİTAP: SONSUZ / FEZİLE OLKANLI
Fezile Olkanlı'yı ilk defa okudum ve kalemine hayran oldum. Biraz zamanda yolculuk, biraz aşk, biraz acılarla yüzleşmek derken ortaya harika bir kurgu çıkmış bence, “Sonsuz” isimli bu kitabında.
Konusununa gelecek olursak; Hazan, otuzlu yaşlarda başarılı bir mimardır fakat başarı acılarıyla birlikte gelmiştir ve sevgilisini trafik kazasında kaybetmiş ve tüm benliğini o kazada bırakmış bir kadın olarak yıllar sonra bir evlilik yapmış ancak onda da istediği mutluluğu bulamayınca ayrılmak zorunda kalmıştır.
Ve bir gün ansızın teyzesinin ölüm haberini alır. Ve anlamadığı bir şekilde akıl hastanesinden gelen bir adamın eline tutuşturduğu kutudaki, teyzesine ait eşyaları incelerken bulur.
Kutunun içerisinde kıyafetin dışında bir günlük ve madalyon bulmuştur. Günlüğe dokunmamak için kendisini zorlasa da merak duygusu ağır basmış ve incelemeye başlamıştır. Okudukları deli saçması gibi gelse de, teyzesi evinin bodrumunda sadece madalyon ile açılan bir kapının varlığından ve geçmişe gidilen bir geçit olduğundan bahsetmiştir.
Ve bunları yazarken tutarlı olduğunu ve her sayfada anlattıklarını kanıtlarla desteklediğini görür. İnanmak istemez ama kaçamaz da ve en sonunda kendisini teyzesinin evinin önünde bulur.
Hazan, madalyonu kullandığı andan tam on yıl önceye gidecek, en büyük acısını ve hayatını değiştiren o anı yeniden yaşayacaktır.
Geçmişini değiştirmek, sevdiği adamı yaşatabilmek için tüm korkularını yenecek sonuna kadar sınırlarını zorlayacaktır.
Geçmişin mutsuzlukları ile gelecek arasında sıkışacak ve acı gerçekler ile yüzleşecektir.
Yorumumu burada sonlarmadan önce sevgili yazarımıza yazarlık yolunda başarılarının devamını diliyorum, sevgiyle kalın, kitapla kalın.
“İnsan özelini, kimsenin el atmak istemeyeceği yerlerde saklardı tabii. Aynı aşk gibi...”
