BİR KİTAP: EVRENİN TÜRKÜSÜ / YALÇIN ALTIN
Evrenin Türküsü fantastik bir öykü kitabı. Öyle böyle fantastik değil, gerçekten ufkunuzu yeniden şekillendirecek öğeler barındırıyor.
Yazarın daha önce de benzer türde iki kitabını okumuştum. Bu kitaptan aldığım tadı onlardan alamamıştım. Aralarındaki fark ise onların uzun soluklu roman olması bu ise kısa öykülerden oluşmasıydı. Onlarda güzeldi ama bu onlardan farklı ve daha güzel. Ya da ben öykü okumayı romandan daha çok seviyorum.
Hikâyelerden bahsedecek olursak, az çok hepimiz ateşlenmiş ve sabahlara kadar anlamsız binlerce rüya veya kâbuslar görmüşüzdür. Bana sanki yazar ateşlenmiş de uyanınca gördüğü rüyaları bir anlamlı bir şekilde kurgulayıp yeniden yazmış gibi hissettirdi. Yani okurken resmen yaşatıyor size.
Belirtmeden de geçemeyeceğim olayların neredeyse tamamının puslu sisli vs. havalarda geçmesi veya karanlıkta geçiyor olması biraz içimizi karartıyor. Hatta bazı yerlerde ileri seviyede olay örgüsünü anlamayı zorlaştırıyor. Ne demek istediğimi okuyanlar anlayacaktır. Okuyacaklara tavsiyem okuma süresini biraz uzun tutsunlar. Ya da her hikâyeden sonra bir mola verip dünyaya dönsünler.
Hep şunu diyorum iyi kitaplar hakkında konuşmak zor oluyor. Burada da bunu yaşadım. Çok da uzatıp saçmalamak istemiyorum. En beğendiğim hikâyeyi sorarsanız bir müzisyenin hikâyesi var muhteşem. Bir yazarın kendini nasıl geliştirdiğini gördükçe de mutlu oldum.
