BİR KİTAP: BOZOĞLAN'IN HİKÂYELERİ / TUFAN GÜNDÜZ
Viyana kitap fuarı açılalı üç gün olmuştu. Nihayet üçüncü gün iştirak edebilmiştik eşimle. Hakikaten dolu dolu bir programdı ve ben bu muhteşem etkinliğe doydum. Özellikle Diyanet İşleri Baş.Yar.Pr. Dr. Huriye Martı Hanımefendi'nin aile bağları ve sevgi üzerine sunumu doyurucu oldu. Arkasından ünlü sanatçı Esat Kabaklı sahne aldı ve ona ilgi yoğundu. Muhteşemdi. Tabii bu arada bir fırsatını bulup çerezlerimi aldım. Neydi bunlar? Stafan Zweig'den “Amok Koşucusu” ve “Olağanüstü Bir Gece” Jack London’un “Vahşetin Çağrısı”, Dostoyevski’den “Yeraltından Notlar”, Bunların yanında Tufan Gündüz’den “Bozoğlan'nın Hikâyeleri” adlı eserleri.
Program sonunda eve geldiğimde “Bozoğlan'ın Hikâyeleri”ni okumaya başladım. Kitaptaki ilk hikaye olan “Okul Yolu” beni hemen kitabın içine çekiverdi. Çekiş o çekiş…Yazarla aynı dönemin insanı, nacizane öykücü, öyküyü seven birisi olarak anlattıklarını yaşayan, sanki tıpatıp kendim dim…Bu kadar mı sizden bizden, bu kadar mı sade yazılır bir kitap? Bu kadar mı kitabın asıl kahramanı kendim oluverir insan?
Bir ara Mustafa Çifçi'yi okuyorum sandım. Dili, hikaye örgüsü bana göre Onunla aynıydı. Ben bayıldım hikayelerine. Okurken hikayeleri kitabın tam ortasında uyuya kalmışım. Bütün bunları bir müddet sonra uyandığımda yazıyorum. Kitabı okuyup bitirmek için ertesi günü uyumadan mı beklesem acaba?
O kadar yani…
Kendisini tanımanızı, bu eserini mutlaka okumanızı şiddetle tavsiye ediyorum.
