BİR DESTANDIR ÇANAKKALE'M
Yedi düvel birlik olup üstüne,
Geliyor göğsünü ger Çanakkale’m
Daha anlamadan sana kastı ne
Düşürdü bağrına kor Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Basmaya korkarak gezdim bu yeri,
Her karış toprakta yatar bak eri,
Candan önce gelen kutsal değeri,
Apaçık anlatan yer Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Can verdi, ser verdi, fakat dur dedi
Boğazı geçmeniz biraz zor dedi,
Düşse de yüreğe kızgın kor dedi,
Düşmanın önünde sur Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Seddülbahir önü sanki kan gölü,
Kan ile sulandı çiçeği gülü,
Şehidin önünde Cennetin yolu,
Seninle açıldı sır Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Kitre köyü yanmış, üstü toz duman,
Alçı tepe sende, haydi sende yan,
Kurşunun kurşunla çarpıştığı an,
Düşmana her zaman dar Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Zığındere yara sende sarılır,
İnsanlığın dersi orda verilir,
Şehitliği tadan tekrar dirilir,
Erenler bu yolda yar Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Conkbayır’da ne zor aşmak yamacı,
Boğazı geçmekti düşman amacı,
Yüreğe düşünce böyle bir acı,
Em ol yaralara sar Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Seyit o mermiyi nasıl kaldırdı,
Sürdü namlusuna topu doldurdu,
Bir el yardım etti nişan aldırdı,
Haydi, olanları yor Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Minarede ezan sesi dinmesi,
Batılın bir olup hakkı yenmesi,
O şanlı bayrağın yere inmesi,
Bu iman sendeyken zor Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
Mahir, ne mutlu ki! sen ve senlere,
O sayede geldik bak bu günlere,
Rahmet olsun şehit yatan binlere,
En yüksek makamda dur Çanakkale’m,
Daha böyle destan yazmadı kalem.
