BENİM ŞİİR YAPMALARIM
Yazarken, şiirin bütünlüğüne kafa tutmayan her dizeye, manada özgür kimliğini vermek isteyen bir gayrete kapılırım. Ben galiba duygu ve düşüncemin özünü sezinletecek manayı ifade kaygısıyla şiirden çok şiir gibi yazmaktayım. Şiir gibi yazmayı iyi yapınca da ortaya bazan şiir bile çıkabiliyor. Ben sadece, duygu ve düşüncemi şiir biçiminde okuyucunun hayaline servis etmekten hoşlanıyorum. Bana şair denmese de olur; şiirlerim okunsun yeter…
Şiir yazmak bazıları için zor değildir. Bense şiir yazarken çok zorlanırım. Bu konuda yeteneksizim. Gene de yaza boza şiir yapmayı sevmeye başladım. Ben yetenek ve ilhamla değil de ısrarcı emeğin azmiyle şiir yapıyorum.
Ne şiirler bozdum, bir bilseydiniz. Bozduğum şiirlere ne bozuldum onu da bilseydiniz; “Adam bir kalem yapmak için koca ormanı yontuyor; kafayı yemiş” derdiniz.
*Şiir yazmak öyle zannedildiği gibi ‘duygulandım da oturdum yazdım’ diye yapılacak bir şey değildir ya da ilham geldi yazdım ve rahatladım cinsinden bir anlık zihinsel eylem değildir. Zorlu ve sabır isteyen bir iştir. (Hulki Aktunç)
*
İlk kadın şairlderden, Sappho’dan bir örnek:
Şu kadarını biliyorum;
Ölüm kötü bir şey
Bak işte, tanrılardan belli!
İyi bir şey olsaydı ölüm,
Önce tanrılar ölmez miydi?
*
İşte, bu kadar sade bir biçimle yalın bir anlatı da olabilir şiir…
*
Şiir, konuşma ile susmanın bir araya gelmesidir. (Thomas Cariyle)
*
SEN GÜLÜNCE
Islansam yağmurlarda
Yaprak eziği adımlarla
Hüzün sarsam hazanda,
Yeter ki sen bir gülümse
Yeterim ben yağmura güneş sermeye;
Sen gülümse hele bir daha
Kanatlanır kalbim ayyuka
Çekilir korkumdaki yarasa;
Hele bir gülsün gül çehren
Bülbülün olurum gündüz gecen,
Sana bir sarılırım ki coşkumdan
Sarmaşıklar düşer şaşkınlıktan...
