BENDEN OLSUN
Yaşamak için verdik ya şu ömürden ödün,
Ne gençlik kaldı bizde ne huzur mutluluk.
Oysa sevgiden aşktan söz ederken bile dün,
Hangi ara yüklenmiş saf duygulara suçluluk.
Kaç yaş aldık kaç sene aynı köy şehirde kaldık.
Kaç kere limana varamadan halatı boşa saldık.
Yaşarken aşkı her şarkıda o kaseti başa sardık.
Dinlerken tarifi olmayan duygular benden olsun.
Şimdi herkes olmuş hasta, gönül sessiz yasta.
Kimse kimseye küsmezdi eskiden öyle kolay.
Yetmiyor şimdi kimseye paylaşılan büyük pasta.
Bunca namertin yanında mert kalmak artık olay.
Her sonbaharda kuşlar göçtü başka memlekete.
Postacılar da yok artık selam gönderecek elden.
Sattık bir selamı biz telefona, internete, bir bilete.
Uzaktaki dostlara gönül selamı benden olsun.
Dantel dantel işlenirken sokak, cadde ve parklar,
Tozu yutan göstermez olmuş o gerçek yüzünü.
Harcanmış üç kuruşa mazideki en güzel aşklar.
Yaşamayan bilmez bekleyenin çektiği hüzünü.
Artık boş insanlar doldurmuş kafeleri, kadehleri.
Aşk bitince o güzel çağ gitmiş bir çıkar uğruna,
Yerle bir etmiş zaman gelenek, görenek, adetleri.
Hâlâ beklerim yâri diye gitmesin gönül zoruna.
Bu zamanda böyle çok sevmek benden olsun.
Servet de istese gelmek için yâr benim yoluma.
Üç kuruş hesabı fazla ödemek benden olsun.
Editör: Nezihat Keret
